Beveridge, refah devletinin gelişimi ile yakından ilişkili bir İngiliz ekonomist ve sosyal reformcuydu.
William Beveridge, 5 Mart 1879’da babasının Hindistan Devlet Memurluğu hakimi olduğu Bengal, Hindistan’da doğdu. Bir avukat yetiştirdi, ancak 1906-1914 Liberal hükümeti sırasında David Lloyd George’a yaşlılık aylıkları ve ulusal sigorta konusunda tavsiyelerde bulunulduğu zaman öne çıktı. Birinci Dünya Savaşı sırasında Beveridge, insan gücünü harekete geçirmek ve kontrol etmekle ilgiliydi. 1919’da, 1937’ye kadar kaldığı Londra Ekonomi Okulu’nun direktörü oldu.
1941’de hükümet, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra İngiltere’nin yeniden inşa edilmesi gereken yollarla ilgili bir rapor hazırladığında, Beveridge sorumluluk almak için bariz bir seçimdi. Raporunu 1942’de yayınladı ve hükümetin, ‘İstemek, Hastalık, Cehalet, Squalor ve Tembellik’ adlı beş ‘Dev Kötülük’le savaşmanın yollarını bulmasını önerdi.
1945’te İşçi Partisi genel seçimlerde Winston Churchill’in Muhafazakâr Partisi’ni yendi. Yeni başbakan Clement Attlee, 1942 Beveridge Raporunda belirtilen refah devletini tanıtacağını duyurdu. Bu, 1948’de herkes için ücretsiz tıbbi tedavi ile bir Ulusal Sağlık Servisi’nin kurulmasını da içeriyordu. Nüfusun ‘mezardan mezara’ korunabilmesi için ‘sosyal güvenlik’ sağlamak için ulusal bir fayda sistemi de getirildi. Yeni sistem kısmen 1911 yılında Lloyd George tarafından kurulan ulusal sigorta programı üzerine inşa edildi. Çalışan insanlar, işverenlerin yaptığı gibi her hafta hala katkıda bulunmak zorunda kaldılar, ancak sağlanan faydalar artık çok daha büyüktü.
1946’da Beveridge bir akran oldu ve Lordlar Kamarasındaki Liberallerin lideri oldu. 16 Mart 1963’te öldü.