Arapça’da beyaz anlamına gelen bir kelime. el-Aklu’l-Evvel yani ilk Akıl. Zira, amâ’nın merkezi olup, gayb karanlığından ilk ayrılan şey beyzâ’dır. Feleğinin nuru en fazla olan yine odur. İlk aklın beyazlığı, gaybın siyahlığına tekabül eder. Varlığı yokluğuna tercih edildiği için ilk mevcud beyzâ’dır. Vücud (varlık) beyazdır, adem (yokluk) siyahtır. Ariflerin bir kısmı fakrı, kendinde her madumun tebeyyün ettiği beyaz olarak değerlendirirler. Her mevcud, siyahta ademe dönüşür. Onlar fakr’dan “fakrû’l-imkân”‘ı kastederler. Melekler ve ruhlar âlemine de beyzâ denir.
