Arapça, “satmak” anlamına gelen “bey” den türemiştir. Mürşid’den el almak, ona söz vermek. “Seninle bey’atleşenler, gerçekte Allah’la bey’atleşmiştir. (Feth/10) âyeti, Rıdvan ağacı altında Sahabe-i Kiram’ın Peygamber Efendimiz (s)’e, ölene kadar uyup düşmanla savaşacaklarına dair söz vermeleri. Bey’at kelimesi, tasavvufa ıstılah olarak geçerek, Mürşidden el almak anlamında kullanılmıştır. Mürşid’in eli, elden ele Hz. Peygamber Efendimiz (s)’e kadar ulaşır. Bey’at, çeşitli tarikatlara göre şeklî bir takım farklılıklar arzeder. Biyat etmek de denilir.
