Arapça, korku manasınadır. Allah’ın kahrından korkarak dinde sabit olmak. Bunun zıddı recâ (umma, ümidli olma)’dır. Diğer bir tarife göre havf, yasaklanan şeylerden ve günahlardan utanmak ve bu hususta üzüntü duymak demektir. Hz. Peygamber (s) şöyle der: “Ben, Allah’tan en çok korkanınızım. Allah, Hz. Davud’a, yırtıcı hayvandan korkar gibi Ben’den kork, diye vahyetmiştir”. Yine bir hadiste, şöyle denilir: “Allah’tan korkandan, herkes korkar, Allah’tan başka şeylerden korkan, her şeyden korkar”. Ebu’l-Kasım el-Hakîm, korkuyu rahbet ve haşyet olmak üzere ikiye ayırır: Rahbet sahibi korkunca kaçacak delik arar ve Allah’tan gayriye sığınır; haşyet sahibi ise Allah’a sığınır.
