John Woolman’ın antitezi tanınmış Quaker’dan sadece 17 yıl önce doğmuş olan Jonathan Edwards idi. Woolman çok az eğitim almıştı; Edwards çok eğitimliydi. Woolman kendi iç ışığının peşinden gitti, Edwards kendini kanunlara ve otoriteye adamıştı. Her iki erkek de iyi yazarlardı ama sömürgelerdeki dinsel deneyimin iki ters ucunu temsil ediyorlardı.
Edwards şekillendiren aşırı görev duygusu, onu çevresinde ortaya çıkan liberalizm güçleri karşısında katı ve karanlık Kalvinizmi korumaya yöneltti. Sinners in the Hands of an Angry God (Kızgın Tanrının Elindeki Günahkarlar, 1741) başlıklı korkutucu ve güçlü vaazı onun en tanınmış eseriydi.
İf God should let you go, you would immediately sink, and sinfully descend, and plunge into the bottomless gulf. . . . The God that holds you over the pit of hell, much as one holds a spider or some loathsome insect over the fire, abhors you, and is dreadfully provoked. . . . he looks upon you as worthy of nothing else but to be cast into the bottomless gulf.
Edwards’ın vaazları çok güçlü bir etkiye sahipti ve bütün katılanları isterik ağlama krizlerine sürüklüyordu. Ancak, uzun vadede, ürkünç sertlikleri insanları Edwards’ın kahramanca savunduğu Kalvinizmden uzaklaştırdı. Edwards’ın dogmatik, ortaçağ vaazları huzurlu ve refah içinde yaşayan 18’inci yüzyıl sömürgecilerine artık uymuyordu. Edwards’dan sonra taze, liberal hoşgörü akımları güçlendi.