Kuzey Amerika’da hüküm süren iklim tiplerinin etkileri, ana çizgileriyle, topraklar üzerinde de yansımaktadır. Kuzey Amerika’yı genellikle “Nemli” ve “Kurak” şeklinde geniş iki çevresel bölünüme tabi tutma geleneğine uygun olarak yıllık yağışın 50 cm’yi geçtiği alanlarda nemli bölge topraklarının var olma eğilimine girdiği ve bunların kimyasal yapısının asitli olduğu belirtilmektedir. Ürünler ise en iyi ne asitli ne de alkalin (tuz oranı yüksek) olmayan topraklarda yetiştiğinden, ikisi arasındaki dengeyi sağlamak üzere gübreleme yoluna gidilmektedir. Kurak Amerika’nın toprakları ise tipik bir şekilde alkalindir.
Çiftçiler yüzyıldan fazla bir süredir kurak alanlardaki, özellikle Büyük Ovalar’daki, topraklarla uğraşarak en iyi verimin nasıl alınacağını öğrenmişlerdir. Fakat 1970’lerde yeni tanıtılan “merkezi noktalı sulama” yöntemi nihayet Mısır Kuşağı’nın batısından daha kurak iç kesime ve Ovaların batısına kadar entansif tarımın yayılmasını sağlayan gerçek bir fırsat olarak, mükemmel sonuçlar doğurmuştur.
Amerika Birleşik Devletleri’nin merkezi kesimlerinde daha önceki buzullaşmadan kalan, gerek eriyen suyun bıraktığı madensel bakımdan zengin yataklar gerekse hafif rüzgârın taşıdığı buzul malzemesinin oluşturduğu kalın toprak tabakası (lös), özellikle Mississippi Vadisi ve çevresinde zengin bir miras olarak kabul edilmektedir.
Yalnızca tropikal ormanlarda bulunan gerçek lateritler hariç, yeryüzündeki başlıca toprak çeşitlerinin hepsinin bulunduğu Kuzey Amerika topraklarını şu şekilde gruplandırmak mümkündür:
Tundra toprakları
Soğuk iklim kuşağının toprakları olan bu topraklar kıtanın kuzeyinde yer alırlar. Bir kısmı da donmuş topraklar, “permafrost”, hâlinde bulunduğu için yazın yer yer bataklıklar meydana gelir.
Podsoller
Soğuk nemli bölgelerin açık renk toprakları olan bu grup tundranın güneyinden başlar. Konifer ormanların altında oluşmuşlardır. Yer aldıkları iklim kuşağının özelliklerine göre kahverengi (Kanada Kalkanı’nın güneyi ve New England’da; hümüs bakımından zengin oldukları için tarıma daha uygundurlar) ve gri kahverengi (St.Lawrence’dan Iowa’nın batısına doğru uzanan alanda) podzolik topraklar hâlinde bulunurlar.
Preri toprakları
Gür ot topluluklarının bulunduğu prerilerde oluşmuşlardır. Bunların nemli ve yarı kurak bölge toprakları arasında bir geçiş tipi olduğu da kabul edilmektedir.
Çernozyomlar
Kuzey Amerika’da kıtanın ortalarında yer alan steplere denk düşen bu topraklar aslında orta kuşakta ağaç yetişmesine elverişli olmayan yarı kurak iklim bölgelerindeki steplerin kara topraklarıdır. Çernozyomlar, yeryüzünde bulundukları her yer gibi, Kuzey Amerika’da da en verimli toprakları oluştururlar. Ancak bu kıtadaki yayılma alanlarının “su yetersizliği” bulunan yerler olması tam yararlanmayı kısıtlamaktadır.
Kestane renkli topraklar
Çernozyom kuşağının batısında, yağış miktarlarının azalması ve yağış rejimlerinin değişmesine bağlı olarak yıkanmanın azalması ve kalsiyum karbonat miktarının artmasıyla kendini belli eden bir toprak türüdür. Güneye doğru bu toprakların rengi kırmızımsıya dönüşür.
Kahverengi topraklar:Kayalık Dağlara paralel olarak kuzey-güney doğrultusunda uzanan daha kurak koşullarda ve daha fakir bir bitki örtüsü altında oluşmuşlardır ve bunlarda hümüs azdır.
Serozyomlar
Kuzey Amerika’daki dağlararası ve çölümsü steplerin karakteristik topraklarıdır. Kısa otlar ve devamlı olmayan çalı örtüsünün bulunduğu yerlerde oluşmuştur. Tarımsal değeri az olan bu tür toprakların güneyindeki çöl ve yarı çöllerde kırmızı çöl toprakları yer alır.