Bütün vatandaşlar, dini inançları konusunda kendi vicdanlarını dinlemekte özgürdür. Din özgürlüğüne hükümet ya da toplumdaki diğer grupların kötü muamelesinden korkmadan halka açık ya da özel bir yerde tek başına veya başkalarıyla ibadet etme ve dini ayinlere, uygulamalara ve eğitime katılma hakkı da dâhildir.
Bütün insanların ibadet etme veya dini nedenlerle ya da inançlara bağlı olarak toplanma ve bu amaçla mekân kurma ve işletme hakkı vardır.
Diğer temel insan hakları gibi din özgürlüğü de devlet tarafından oluşturulmamış ya da verilmemiştir ama bütün devletlerin bu hakkı koruması gereklidir. Demokratik yönetimin anayasasında din özgürlüğünün korunmasına değinilmiştir.
Birçok demokratik yönetim, kilise ve devletin resmi olarak birbirinden ayrıldığını kabul etse bile devlet ve din değerleri arasında mühim bir ihtilaf yoktur.
Demokratik yönetimler genellikle dini meseleleri düzenleme amaçlı resmi kurum ya da kuruluş kurmasalar bile idari sebepler veya vergi nedenlerinden dolayı ibadethanelerin ve dini grupların kayıt yaptırmasını gerekli görebilir.
Bütün vatandaşlarının dini özgürlüklerini koruyan hükümetler, ifade ve toplanma özgürlüğü gibi din özgürlüğü için gerekli diğer hakları da korur.
Gerçek demokratik yönetimler, bireysel dini farklılıklara saygı gösterilmesi gerektiğinin ve bir hükümetin temel görevinin devletin belirli bir dini inancı kabul ettiği durumlarda bile dini tercihleri korumak olduğunun bilincindedir. Demokratik yönetimler ayrıca:
° Dini yayınların, eğitimin veya vaazların içeriğini belirleyemez.
° Anne babaların çocuklarının dini eğitimini yönlendirme hakkına saygı duyar.
° Farklı inançlara sahip kişilere karşı halkı dine bağlı şiddete kışkırtmasını yasaklar.
° Etnik, dini veya dilsel azınlık üyelerini korur.
° Kişilerin inançlarına bağlı olarak tatil günlerini kullanmaya ve kutsal günlerini kutlamaya izin verir.
° Çeşitli meselelerde ortak bir sonuç arayan farklı din mensuplarının ve bütün toplumun karşılaştığı zorlukları çözmek için işbirliği yapmak üzere dinler arası eylemlere izin verir.
° Hükümete, dini görevlilere, sivil toplum kuruluşlarına ve gazetecilere dine dayalı kötü muameleleri araştırma özgürlüğü verir.
° Dini örgütlerin sivil toplum içinde yer alma ve toplumsal katkıda bulunma, hastane ve yaşlılar için bakım merkezleri işletme ve toplum yararına başka programlar ve aktiviteler düzenleme hakkına saygı duyar.